Geowłóknina (GTX-N)


  • geowłóknina

    Geowłókniny to płaskie materiały tekstylne wykonane z nieregularnie ułożonych cienkich włókien poliperowy najczęściej polipropylenowych lub poliestrowych. Włókna połączone są mechanicznie metodą igłowania rzadziej przeszywania lub są ze sobą klejone termicznie. W niektórych przypadkach wykorzystywane sa obie metody.

    Geowłókniny charakteryzuja się znaczną wodoprzepuszczalnością przy stosunkowo niewielkich wymiarach porów dzięki czemu idealne spełniaja funkcje filtracji. Są wytrzymałe i odporne chemicznie oraz elastyczne. Te cech predysponują je do stosownia jak warstwę separacyjną.

    Grubsze odmiany cechuje równiez duża odporność na przebicie dzięki czemu moga być one stosowane jako ochrona przed uszkodzeniami mechanicznymi. Grubsze geowłókniny posiadaja też nieznaczną zdolność przepływy wody w płaszczyźnie. Dzięki temu mogą w pewnym stopnu pełnic funkcje drenażową stanowiąc sączki.


    Funkcje

    filtracja

    Filtracja

    Geowłókniny, dzięki dużej wodoprzepuszczalności oraz optymalnym wymiarom porów idealnie spełniaja funkcje filtracyjną. Pozwalają na swobodny przepływ wody zatrzymując cząstki gruntu.

    separacja

    Separacja

    Dzięki swojej dużej wytrzymałości, odporności na przebicie oraz elastyczności, geowłókniny zaperniaja ciągłość warstwy rozdzielającaj nawet w bardzo trudnych warunkach gruntowych. Ciągłość tej warstwy jest podstawowym warunkim do speniania funkcji separacyjnej.

    ochrona

    Ochrona

    Część geowłóknin (grubsze odmiany) charakteryzuje się dużymi odpornościami na przebicie. Dzięki temu bardzo dobrze pełnia funkcję ochronną.

    drenaż

    Drenaż

    Grube geowłókniny nawet pod dużym obciążeniem posiadają w swojej strukturze wolną przestrzeń w której może transmitować płyny lub gazy. Zdolnośc ta wyrażana jest w wodoprzepuszczalności w płąszczyżnie wyrobu.

  • Parametry

    Wytrzymałość na rozciąganie.

    Bardzo istotny parametr wpływajączy na zachowanie ciągłości geowłókniny w trakcie wbudowania i eksploatacji. Wytrzymałość podawana jest w kiloniutonach na metr (kN/m). Badana jest zgodnie z normą EN ISO 10319.


    Wydłużenie przy maksymalnym obciążeniu.

    Parametr bardzo istotny zwłaszcza przy separacji i filtracji. Dzięki znacznym wydłużeniom geowłókniny mimo nawet znacznie mniejszych wytzrymałości niż np geotkaniny zachowują ciągłość (nie ulegają rozdarciu) nawet w sytuacji znacznych przemieszczeń gruntu. Wydłużenie podawane jest w procentach (%). Badana jest zgodnie z normą EN ISO 10319.


    Wytrzymałość na przebicie statyczne CBR.

    Parametr istotny niemal w każdyn zastosowaniu. Wartość tego parametru determinuje odporność geowłókniny na uszkodzenia szczegulnie w trakcie wbudowania. Na jego podstawie dobiera się materiał który ma pełnić funkcje ochronną. Jego wartość podawana jest w nitonach (N) a badany jest zgodnie z normą EN ISO 12236.


    Wodoprzepuszczalność w kierunku prostopadlym do powierzchni wyrobu.

    Parametr bardzo istotny w sytuacjach gdy geowłóknina stosowana jest w trudnych warunkach gruntowo-wodnych. Wodoprzepuszczalność powinna być tak dobrana by nie stanowiła bariery dla wód przepływających w gruntach. Parametr ten mieżony jest jako wielkość przepływu wody podawana w litrach na metr kwadratowy razy sekunda (l/m2*s) lub jako prędkośc przepływu wody podawana w milimetrach na sekundę (mm/s). Wartości te są na siebie przeliczalne w stosunku 1:1. Właściwośc ta badana jest zgodnie z normą EN ISO 11058.


    Umowny wymiar porów (O90).

    Parametr istotny szczegulnie przy filtracji i separacji. Jego wartość powinna być tak dobrana by włóknina była w stanie zatrzymać większe ziarna gruntu i jednocześnie przepuśćić najdrobniejsze, które mogły by doprowadzić do ich zatkania. Parametr wyrażony jest w mikrometrach (µm). Badany jest zgodnie z normą EN ISO 12956.


    Wytrzymałość na przebicie dynamiczne.

    Mimo, iż warunki w jakich badana jest ta włściwość w żeczywistości nie występuje jest to bardzo istotny choć jedynie wskaźnikowy parametr świadczący o jego odporności na uszkodzenia. Jego wartośc to średnica otworu jaki powstanie po żrzuceniu metalowego stożka na rozciągnietą w powietrzu włókninę, wyrażona w milimetrach (mm). Szczeguły badania określa norma EN ISO 13433.


    Wodoprzepuszczalność w płaszczyźnie wyrobu.

    Parametr świadczący o zdolności transmisji wody lub gazów w płaszczyźnie wyrobu. Ze względu na osiągane nieznaczne wartości tego parametry jest to parametr mało istotny. Badany jest przy nacisku 20kPa (równowartość nacisku 1m gruntu) i gradiencie równym 1 (pionowo). Podawany jest w litrach na metr razy sekunda (l/ms) lub (po skruceniu jednostek) w metrach kwadratowych na sekundę (m2/s). badany jest zgodnie z normą EN ISO 12958.